Een stip op de horizon

De afgelopen twee maanden hoefde ik niet te werken en mocht ik heerlijk tot rust komen. Daarvoor werkte ik als geestelijk verzorger bij Amsta. Een organisatie die zorg biedt aan ouderen, jonge mensen met dementie en aan mensen met een lichamelijke en of verstandelijke beperking. Ik heb er de afgelopen vijf jaar met veel plezier en genoegdoening gewerkt. Ik zou er waarschijnlijk nog werken als ik niet naar Bonaire was geëmigreerd.

Dat ik geestelijk verzorger wilde worden, is niet altijd zo geweest. Toen ik klein was, wilde ik net als mijn moeder, onderwijzeres worden. Ook het kappersvak en het werken als stewardess heb ik in mijn jeugd overwogen. Het waren beroepen die ik bij de vrouwen om mij heen zag: bij mijn moeder, bij tantes en bij andere vrouwelijke bekenden van de familie. Ik kwam er al snel achter dat die beroepen mij niet op het lijf waren geschreven. Mijn talenten en kwaliteiten lagen op andere gebieden. Ik ging dan ook op zoek naar een beroep dat bij mijn persoonlijkheid paste en kwam na een kleine omzwerving bij de opleiding Cultureel Maatschappelijke Vorming, het huidige Social Work, bij de opleiding Theologie en de opleiding Geestelijke zorg in organisaties terecht. En hoewel ik niet precies wist wat een geestelijk verzorger deed, ging er een zekere aantrekkingskracht van dat beroep uit. Het raakte aan mijn christelijke levensovertuiging en aan de rol dat het geloof in mijn leven speelde.

Toen ik Theologie ging studeren, stond ik voor de keuze voor het predikantschap of het worden van een geestelijk verzorger. Ik koos het laatste. Het werken als geestelijk verzorger binnen zorginstellingen sprak mij bijzonder aan. Met name de mogelijkheid om binnen reguliere instellingen met het geloof bezig te kunnen zijn. Het verlangen van mijn opa en oma om het goede nieuws van God's liefde voor de mens, op de meest onwaarschijnlijke plekken kenbaar te maken, zat ook ik mij. Ik koos voor de opleiding Algemene Theologie. Daar was naast aandacht voor het christendom ook aandacht voor de 4 andere grote godsdiensten en voor vele andere levensbeschouwingen. Het bestuderen van religies en levensbeschouwingen intrigeerde mij, omdat het christelijk geloof tot dan toe alles was geweest, wat ik had gekend. Toen ik tijdens mijn studie bij het Leger des heils kwam te werken, kwam ik in aanraking met mensen met verschillende culturen en levensbeschouwingen. De ontmoetingen met hen hebben mij gevormd en mijn leven verrijkt. Ik ontwikkelde een passie voor het werken met kwetsbare mensen binnen zorginstellingen. Met mijn keuze voor de bachelor Algemene Theologie, een minor in religiestudies en de master geestelijke zorg in organisaties, werd de koers voor mijn verdere loopbaan als geestelijk verzorger bepaald. Ik wilde als geestelijk verzorger binnen zorginstellingen werken en heb dit hierdoor dan ook kunnen doen.

Mijn liefde voor het vak komt voort uit een bijzondere ervaring die ik op mijn 18e had. Een ervaring met God's liefde die mijn leven voorgoed veranderde. Het maakte dat ik in navolging van Jezus, mijn leven in dienst van God en mijn medemens wilde stellen. Jezus was daarin mijn grote voorbeeld en mijn passie om te zorgen voor de meest kwetsbare mensen in onze samenleving, vloeit voort uit de wijze waarop Hij, Zich tot hen verhoudt. Zijn omzien naar de zieken, zijn helen van de gebrokenen van hart en zijn breken van de ketenen van hen die zich in het leven gevangen voelen, fungeren als inspiratie in mijn werk als geestelijk verzorger. Het verhaal van Jezus, de goede boodschap van God's liefde voor de mens, is een boodschap van hoop. Hoop voor alle mensen en in het bijzonder voor hen die zich aan de rand van de samenleving bevinden. Die boodschap mag ik in mijn werk als geestelijk verzorger uitdragen, met woorden en meer nog met daden: liefdevolle daden van medeleven en mededogen. 

Als geestelijk verzorger mag ik mij eveneens ontfermen over mensen die ziek zijn, die te kampen hebben met lichamelijke en mentale uitdagingen en die lijden in het leven. Ik mag met hen in gesprek over alle vragen die het leven bij hen oproept, over de zin en onzin van het bestaan en met hen op zoek gaan naar wat hen kracht geeft en troost biedt, te midden van dat alles. Ik mag hen troostend nabij zijn, licht brengen in de duisternis die zij ervaren, met hen over vrijheid spreken en hen wijzen op God's grote liefde voor hen. Ik had mij geen betere baan kunnen wensen. En geen andere baan is mij meer op het lijf geschreven dan die van geestelijk verzorger. 

Het is dan ook mijn verlangen om op het eiland dit prachtige beroep uit te oefenen. Een beroep dat gelukkig niet onbekend is. Zo zijn er een aantal organisaties en instellingen waar ik mijn diensten als geestelijk verzorger kan aanbieden. Het is mijn voornemen dit ook te doen. 

Onlangs is er in mijn zoektocht naar een baan als geestelijk verzorger, een stip op de horizon verschenen. Een stip in de vorm van een vacature. Het betreft een vacature in een instelling op Bonaire waar ik veel belangstelling voor heb. Ik heb dan ook mijn interesse kenbaar gemaakt. De tijd zal uitwijzen of ik een geschikte kandidaat ben en of het een baan is die bij mij past. Ik sta er in ieder geval voor open.

Verder krijgt ons leven op het eiland steeds meer vorm. Het niet hoeven werken heeft mij goed gedaan. Ik ben helemaal tot rust gekomen en ik heb een hernieuwde focus. De focus om zo goed mogelijk te integreren en daarbij de kansen aan te grijpen die zich voordoen. Ik ben klaar voor het nieuwe avontuur dat op mij wacht. Dat lijken wij allemaal te zijn. Mijn gang naar de cursus Papiaments gaat gestaag door. Mijn dochtertjes pakken door hun schoolgang het Papiaments ook goed op. Ze leren dagelijks nieuwe woorden en hebben een interesse ontwikkeld voor het leren van de taal. Afgelopen week hebben wij ons ingeschreven bij de lokale bibliotheek en zijn de eerste boeken reeds geleend. Het leven op het eiland begint ons steeds meer te beklijven. Mooi om te zien hoe dat zich ontwikkeld en hoe wij als gezin aan het inburgeren zijn. Met dit tempo worden wij hopelijk, binnen een mum van tijd, locale bewoners en verandert onze status daardoor van immigranten naar inwoners.