Bijbelteksten en andere inspirerende teksten helpen mij vaak om dingen in mijn leven in het juiste perspectief te plaatsen. Daarnaast geven zij mij handvatten hoe om te gaan met alledaagse vragen en beslommeringen. Zo ook de Bijbeltekst uit Fillipenzen 3 dat ingaat op het vasthouden, loslaten en ontvangen van dat wat het leven met zich meebrengt. In de tekst wordt er een oproep gedaan om niet op jezelf en je eigen kunnen te vertrouwen, maar dat los te laten en je open te stellen voor nieuwe ervaringen en het leven te zien als een leermeester.

In mijn leven zijn er een aantal momenten geweest dat het leven naar mij fluisterde. Momenten waarop ik een ingeving kreeg waarbij het appèl zo groot was, dat ik het niet kon negeren en tot actie moest overgaan. De momenten dat het leven naar mij fluistert, zijn van die momenten waarop mijn volledige aandacht wordt gevraagd, mijn geest helder is en ik een beslissing moet nemen waarvan ik weet dat het de verdere koers van mijn leven zal bepalen. Mijn studiekeuze, mijn eerste baan bij het Leger des Heils, mijn trainee-ship in het UMC-Utrecht, mijn baan bij Amsta, mijn huwelijk, het krijgen van kinderen en mijn emigratie naar Bonaire zijn allemaal het gevolg van fluisteringen in mijn leven.

Het voelt als heel lang geleden, maar toen ik 18 was, in aanraking kwam met het christelijk geloof en een ervaring met Gods liefde had die mijn leven volledig veranderde, overwoog ik om non te worden. Kun je mij als non voorstellen? Zij die mij goed kennen, zullen deze vraag waarschijnlijk bevestigend beantwoorden. Ik voelde mij zo overweldigd door Zijn liefde dat ik mijn leven aan Hem wilde wijden. In mijn optiek was non worden, de weg van de asceet, bij uitstek de manier om dat te doen en Hem, op die manier mijn liefde te tonen.

Van kleins af aan ben ik iemand geweest die redelijk zelfstandig is en mijn eigen gang gaat. Een stille en rustige persoonlijkheid met een ongekende wilskracht. Dat is in de loop van de jaren niet veranderd. Het is misschien zelfs toegenomen. Mijn moeder kan je daar leuke verhalen en grappige anekdotes over vertellen. Als zij daar de kans voor krijgt, zal zij dat ook zeker doen. Ik moet bekennen dat ik inderdaad zo mijn eigen kijk op dingen heb en daarin behoorlijk vasthoudend (lees koppig) kan zijn. Ik houd ervan om zelf mijn weg in het leven te vinden en gebruik mijn intuitie daarbij als kompas.  Alleen zijn vind ik dan ook niet erg. Sterker nog, ik ben er als introvert juist bij gebaat om na alle sociale aangelegenheden weer lekker op te laden in de stilte van mijn eigen gezelschap. Hoewel ik het alleen-zijn en de stilte omarm, kan ik goed gezelschap van tijd tot tijd, echt op prijs stellen. Vooral het gezelschap van mensen die zich net als ik bezighouden met de grote vragen van het leven, bezinnend in het leven staan en zich op een goede manier proberen te verhouden tot alles en iedereen om zich heen. Dat zijn doorgaans dan ook de mensen die mijn vrienden worden.

Ik ben altijd wel een contemplatief persoon geweest met aandacht voor de innerlijke wereld. Mijmeren en nadenken over diepzinnige vraagstukken doe ik dan ook het allerliefst. Mijn beroep van geestelijk verzorger is een goede manier om mij daarmee bezig te kunnen houden. Ik heb het idee dat naarmate ik ouder word, ik daar steeds meer mee bezig ben. Ook nu op het eiland, is er sprake van verstilling en ruimte om over het leven na te denken. Wij leven gelukkig in een tijd waarin er een hernieuwde aandacht is voor de innerlijke wereld door meditatie, verstilling en het aanbod in verschillende retraites. Tegenwoordig kunnen wij met zoveel verschillende inspirerende mensen, gedachtegoed en levensopvattingen in aanraking komen. De een nog mooier en inspirerender dan de ander.