Bijbelteksten en andere inspirerende teksten helpen mij vaak om dingen in mijn leven in het juiste perspectief te plaatsen. Daarnaast geven zij mij handvatten hoe om te gaan met alledaagse vragen en beslommeringen. Zo ook de Bijbeltekst uit Fillipenzen 3 dat ingaat op het vasthouden, loslaten en ontvangen van dat wat het leven met zich meebrengt. In de tekst wordt er een oproep gedaan om niet op jezelf en je eigen kunnen te vertrouwen, maar dat los te laten en je open te stellen voor nieuwe ervaringen en het leven te zien als een leermeester.
Vasthouden, loslaten en ontvangen zijn thema´s die op het moment in mijn leven bijzonder actueel zijn. Mijn komst naar het eiland heeft fysiek, maar ook mentaal/geestelijk, behoorlijk voor wat opschudding gezorgd. Alles waar ik trots op was en waarde aan ontleende, waarop ik leunde en steunde; mijn universitaire studie, mijn baan bij Amsta, mijn prachtige huis en leven in Almere en alle andere sociale netwerken die mij status gaven en voor waardering zorgden, zijn allemaal weggevallen. Ze zijn waardeloos geworden en op dit eiland heb ik er, althans op het moment, niets aan.
Wat kun je het beste doen wanneer alles waar je op bouwde en steunde, alles waar jij je vertrouwen op stelde, wegvalt? Dan kun je dat natuurlijk het beste loslaten. Ook al is het voor een korte ogenblik. Dat is dan ook de oproep die klinkt uit de tekst. Om dat alles als waardeloos te beschouwen en je aandacht te richten op dat wat wel waardevol is. In mijn geval zijn dat alle nieuwe ervaringen die ik op het eiland mag opdoen. Er is zoveel te leren en te ontdekken. Het eiland zelf wil daarin mijn leermeester zijn. Dat is wat ik mij dan ook voorgenomen heb om te doen en mij te laten onderwijzen door het eiland zelf; door het klimaat op het eiland, door alle eilandbewoners, de planten, de bomen, de dieren en al het andere dat het eiland maakt tot wat het is.
In een andere inspirerende tekst wordt gezegd dat loslaten ook een andere manier van vasthouden is. Dat met het loslaten van datgene waar je aan hecht, het op een andere manier kan worden vastgehouden. Op een manier waarop je aandacht verschuift van datgene dat je loslaat, naar datgene wat je aandacht vraagt. Dit spreekt mij bijzonder aan omdat er sommige dingen uit mijn leven in Nederland zijn, kostbare herinneringen en mensen op wie ik gesteld ben en wiens herinnering ik koester, die ik eigenlijk niet los wil laten. Ik realiseer mij echter dat het niet zinvol is en ik er goed aan doe om bepaalde dingen anders vast te houden. Het lijkt op een soort middenweg tussen loslaten en vasthouden. Een manier waarbij ik aan de ene kant kan mijmeren over wat ik als goed en fijn heb ervaren en die mij aan de andere kant instaat stelt om ook te genieten van de dingen die er nu zijn en mijn aandacht vragen.
Tenslotte is er nog het bekende gedicht over ´loslaten´ van wijlen Nelson Mandela waarin hij tot besluit zegt: ´loslaten is minder vrezen en meer beminnen´. Daar kun je natuurlijk niets tegen inbrengen. En het is wellicht ten diepste wat wij als mens in ons leven graag willen; voor onszelf, maar ook voor anderen. Minder vrees en meer liefde.
Laten wij dat dan ook doen. Laat mij dat vooral ook doen.
Reactie plaatsen
Reacties