Een veelkleurig bestaan

Ik heb er nooit echt bij stilgestaan omdat het er nooit echt toe heeft gedaan. Ik heb mij namelijk altijd mijn eigen persoon gevoeld en weinig aandacht geschonken aan waar mijn wortels liggen. Toch word ik er de laatste tijd steeds bij bepaalt, wordt het onder mijn aandacht gebracht en kan ik er niet langer omheen. Namelijk om de vraag wie ik nou eigenlijk ben en waar ik historisch gezien vandaan kom.

Ik realiseer mij dat wij in een wereld leven waar geprobeerd wordt om alles te duiden. Daar beleven wij zin aan en het helpt ons de werkelijkheid beter te begrijpen. Zo ook ik. Als het op mijn etnische afkomst aankomt, vinden sommige mensen het lastig om mij te duiden. Mijn voorkomen is een versmelting van verschillende etniciteiten en het vraagt om een geoefende oog om daarin een samenhangend geheel te zien. Kenners weten dat Suriname een smeltkroes van verschillende etniciteiten is en schrijven mij de Surinaamse afkomst toe, maar over het algemeen roept mijn verschijning meer vragen op dan dat het antwoorden oplevert. Vreemd genoeg ook bij mij. Want wat weet ik nou eigenlijk over mijn grootouders, mijn overgrootouders en over de generaties voor mij? Wat maakt dat ik eruitziet zoals ik doe? Waar komt mijn temperament vandaag en mijn stille geest? Ik weet daar helemaal niet zo veel over. Eerlijk gezegd heel weinig.

Op Bonaire denken de mensen vaak dat ik Papiamentu spreek. Waar zij dat precies op baseren, weet ik eigenlijk niet. Ik heb niet het idee dat ik mij op het eiland beweeg als een doorsnee Bonairiaan of er als zodanig uitzie. Ik pas wel in de mix van de culturele diversiteit dat op het eiland aanwezig is, maar ben hier niet geboren en getogen en gedraag mij volgens mij ook een beetje anders. Ergens wil ik denk ik graag in de veronderstelling blijven dat ik mij van hen onderscheid en mijn eigen persoon mag zijn. Wat dat ook mag betekenen.

Meer dan de vraag wie de mensen denken dat ik ben, is misschien wel de vraag wie ik denk dat ik ben. Een interessante vraag waar ik niet meteen een antwoord op heb en waar ik geen eenduidige antwoord op kan geven. Mijn afkomst is bekend. Ik ben van Surinaamse afkomst, maar ik heb vrijwel mijn hele leven in Nederland gewoond. Ik ben van Surinaamse afkomst, maar ik weet meer over Nederland dan over Suriname. Dat doet de vraag oprijzen of ik een Surinamer ben of een Nederlander of beide of een of andere mix? Wie zal het zeggen?

Een dna-test leidt waarschijnlijk tot acuratere conclusies over mijn etniciteit. Toch kunnen er een aantal dingen worden vastgesteld. Zo was mijn grootmoeder van Indiaanse afkomst. Ik heb haar gekend en haar met mijn eigen ogen aanschouwd. Zij heeft toen ik klein was voor mij gezorgd en zich over mij ontfermd. Zij was één van de mensen die mijn moeder hielp in de zorg rondom mij. De man van mijn grootmoeder heb ik niet gekend. Er zijn verschillende verhalen over wie dit was. Wie hij echt was, is voor mij een mysterie.  Eén ding wordt echter duidelijk als je naar mijn familie kijkt; het is een smeltkroes van allerlei mensen met verschillende etniciteiten en met verschillende nationaliteiten. Wat ons samenbindt is Suriname en dat wij op de één of andere manier met elkaar verbonden zijn in één grote familie. Ik houd van mijn familie. Ik houd van de veelkleurigheid waaruit het bestaat en dat wij ondanks dat wij verspreid zijn over de hele wereld, altijd onze weg weten te vinden tot elkaar en daardoor ook tot onszelf.

Het is goed om te weten waar ik vandaan kom en waar mijn wortels liggen, maar uiteindelijk doet het er voor mij niet heel veel toe. Wat er voor mij toe doet, is dat ik een mens mag zijn onder de mensen en dat wij onze menselijkheid met elkaar mogen delen. Onze mensheid is wat ons uiteindelijk met elkaar verbindt. Al het andere is wat ons van elkaar onderscheidt. Ik kies daarom voor verbinding. Voor medemenselijkheid. In al zijn veelkleurigheid.