Binnenkort maak ik de reis van mijn leven en emigreer ik samen met mijn man en twee dochtertjes naar Bonaire. Een eiland dat mij totaal onbekend is en dat ik op het punt sta te verkennen. In mijn leven heb ik een aantal reizen gemaakt die een blijvende indruk bij mij hebben achtergelaten: de reis naar Nederland, toen ik 7 jaar was, de reis naar Ethiopie en Somaliland die ik samen met mijn man maakte en nog een aantal andere kleine reizen binnen Europa. Geen enkele reis echter, roept hetzelfde gevoel bij mij op als de reis die ik op het punt sta te maken. Ik heb het gevoel dat ik op het punt sta om de grootste reis van mijn leven te maken. Niet alleen een geografische reis naar een ander land, een eiland, maar ook een spirituele reis naar mezelf. Ik heb het gevoel dat alle ervaringen die ik als mens tot nu toe heb gehad, geleid hebben tot dit ene moment. En ik ben daar ontzettend verheugd over en kijk vol verwachting uit naar alle nieuwe ervaringen dat het met zich mee zal brengen.
Maar wat neem je eigenlijk mee wanneer je voor onbepaalde tijd naar een ander land emigreert?
De afgelopen weken hebben wij ontzettend hard gewerkt om het huis aan kant te maken en de voorbereidingen te treffen voor ons vertrek.
Wij moesten nadenken over wat wij wel of niet meenemen naar Bonaire. Wat noodzakelijk is of juist overbodige luxe? Wij hebben op veilig gespeeld en de noodzakelijke dingen ingepakt, maar naar mijn mening ook heel veel overbodige luxe-spullen. Je zal maar op een eiland zitten en wensen dat je bepaalde spullen toch had meegenomen. Om dat te voorkomen, hebben wij het zekere voor het onzekere genomen. Better safe than sorry, right? De tijd zal het leren.
Naast alle spullen die wij nodig denken te hebben, realiseer ik mij dat ik op deze reis ook iets anders meeneem. Iets wat misschien wel belangrijker is en een echte noodzakelijkheid is; mezelf. En terwijl ik nadenk en mijmer over wat ik dit eiland, als persoon, te bieden heb, gaan mijn gedachten in vogelvlucht terug op mijn reis door dit leven zoals het zich tot nu toe heeft mogen ontvouwen. Een reis waar ik met plezier en vol genoegdoening op terugkijk.
In mijn leven zijn er een aantal momenten geweest en hebben er een aantal ontmoetingen plaatsgevonden die zo bijzonder waren, dat zij een blijvende indruk bij mij hebben achterlaten. Momenten zoals mijn eerste kennismaking met Nederland in het Friese Wommels. Een dorp waar wij als gezin werden opgenomen en ervaringen hebben opgedaan die mijn hart voorgoed aan Nederland hebben verbonden. In Friesland leerde ik dat ware ontmoeting een zaak van het hart is en dat waar harten elkaar ontmoeten er geen ruimte is voor vrees, alleen voor liefde; onbaatzuchtige en onvoorwaardelijke liefde die alles overstijgt en alles wat er niet toe doet, teniet doet.
Door mijn leven heen, in de banen die ik heb gehad, in de opleidingen die ik heb genoten en in de mensen die ik heb mogen ontmoeten, werd dat de grondhouding van mijn bestaan en de rode draad in al mijn ontmoetingen. Deze grondhouding neem ik mee naar Bonaire en ik zie uit naar alle mooie en bijzondere ontmoetingen die zullen plaatsvinden.
Reactie plaatsen
Reacties