Thuis in ons nieuwe huis

Vorige week is de container met onze spullen aangekomen op Bonaire. Na een aantal weken in een vrij leeg huis te hebben gewoond, keken wij er ontzettend naar uit om het huis in te richten. Met de komst van onze spullen kwam er een einde aan het kamperen en brak er een tijd van comfort en gemak aan. Daar waren wij allemaal aan toe; om een plek te hebben waar wij tot rust kunnen komen, door kunnen zakken op de bank en een plek in huis hebben om even tot onszelf te komen, afgezonderd van de andere gezinsleden. Wij verkwisten dan ook geen tijd en gingen meteen aan de slag. Het veranderde onze woning van een huis in een thuis. Gek hoe dat werkt.

Los van de functionele waarde, hecht ik doorgaans niet zoveel aan spullen. Het liefst zou ik een minimalistisch leven willen leiden. Met een man en twee kinderen die van mooie dingen houden, is dat best een uitdaging. Meestal roepen spullen dan ook geen bepaald gevoel bij mij op. Dit keer was het anders. De komst van onze spullen droeg een sentimentele waarde met zich mee en raakte aan het gevoel van een thuis en thuiskomen. Zij bleken meer waard te zijn dan ik had gedacht. Zij droegen een sentimentele waarde met zich mee en zoveel goede en mooie herinneringen aan ons huis in Almere en alle momenten die wij er hebben doorgebracht. Ergens heb ik, denk ik, nog een beetje heimwee. Heimwee naar Almere en ons fijne leven daar. Niet zo gek, gezien het feit dat wij pas 3 weken op het eiland zijn en ons leven op Bonaire nog aan het vormgeven zijn. De spullen raken aan het gevoel van een thuis en aan alles wat bij dat gevoel hoort.

Ik heb nooit echt bewust nagedacht over de vraag wat een huis tot een thuis maakt. Ik zag het denk ik als een vanzelfsprekendheid dat wij altijd wel een thuis hadden. Eerst in Amsterdam en daarna in Almere. Sinds onze komst naar het eiland, is er echter, meer dan ooit, een sterk verlangen naar een plek die bij mij hoort, naar een plek waar ik mij thuis voel. Maar wat maakt een huis eigenlijk tot een thuis? Een eeuwenoude vraag waar door verschillende mensen over is nagedacht en tot mooie uitspraken en qoute's heeft geleid. Een aantal van mijn favoriete qoute's zijn; ´home is where the heart is´, ´a house is not a home´, ´there is no place like home´. ´home isn´t a place, it´s a feeling´ en vele anderen. Volgens het woordenboek is thuis de plaats waar iemand zich comfortabel voelt, de meest belangrijke plaats in het leven en een persoonlijk gevoel dat je ook met anderen kunt delen.

Toen wij pas in deze woning kwamen, ontbraken twee elementen van deze definitie. Met de komst van onze spullen en het inrichten van de woning is er meer comfort ontstaan en de woning daardoor een plaatst geworden die belangrijk is in mijn leven. Nu alle drie de elementen aanwezig zijn; comfort, een belangrijke plaats en een persoonlijk gevoel, voelt dit huis niet langer als een huis, maar als een thuis. En dat is een hele fijne gewaarwording. Het voelt meer eigen, meer geborgen en kan nu als thuisbasis fungeren. Een thuisbasis van waar ik er op uit kan trekken en mijn leven op het eiland verder vorm kan geven. Ik ben zelf al aan het nadenken over mogelijke plekken waar ik over een tijdje zou willen werken. Ook ben ik aan het onderzoeken hoe ik op een efficiente manier mij de taal eigen kan maken. Allemaal ontwikkelingen die voortvloeien uit mij hier thuis voelen. Wonderlijk om te zien hoe dat werkt.

Verder kabbelt het leven heerlijk verder op het eiland. We zitten op de helft van de vakantieperiode. Over drie weken beginnen de scholen en zullen de dametjes kennismaken met hun leerkracht en de kinderen in hun klas. Iets waar zij met gezonde spanning naar uitkijken. En ook ik. Het zal voor wat meer routine zorgen en wat meer vrijheid aan mijn kant.

Wat het weer betreft, is de temperatuur op het moment heel aangenaam. Koele en winderige ochtenden en warme middagen. In de ochtend doen wij het vaak lekker rustig aan en nemen volop de tijd om op te starten en ons klaar te maken voor de dag. In de middag trekken wij er op uit; naar het strand of op ontdekkingstocht op het eiland, met de ijscowinkel als tussenstop. Het is nog maar drie weken geleden, maar wij zijn het leven op het eiland in ons aan het opnemen en het eiland neemt ons op zijn beurt, op in zichzelf. Er lijkt steeds meer harmonie te ontstaan. En ook dat is een fijne gewaarwording.