Een vervulde wens

Toen wij in mei hoorden dat mijn man was aangenomen voor een baan op Bonaire, kwam ons leven onmiddellijk in een stroomversnelling terecht. Binnen twee maanden tijd moesten wij een huis met 9 jaar aan verzamelde spullen leegruimen, een aantal spullen via een container richting Bonaire verschepen en het een en ander regelen voor onze emigratie naar Bonaire. De afgelopen drie maanden waren dan ook behoorlijk hectisch. Je zou er bijna een ´emigreren voor Dummies editie´ door willen schrijven. Gelukkig verloopt de reis redelijk voorspoedig en laten de meeste dingen zich goed organiseren. De afgelopen week hebben wij de laatste hand geslagen aan het inrichten van ons huis. Daardoor is er weer wat rust ontstaan en heb ik eindelijk het gevoel dat ik mag ontspannen en bij mag komen van een bewogen tijd. 

Nu de meeste hectiek achter ons ligt, mijn man begonnen is met werken, wij een thuis hebben en het vooruitzicht op de start van de school en vrijwilligerswerk, ontstaat er wat meer ontspanning, meer rust en daardoor ook meer ruimte. Ruimte voor nieuwe dingen. En ruimte om andere langgekoesterde wensen in vervulling te doen gaan. Niet zozeer die van onszelf, maar van onze kinderen. Met name van onze oudste dochter. In Nederland zou het er waarschijnlijk niet van zijn gekomen. Het aanblik van mijn buren die door wind en weer naar buiten moesten met zin en tegenzin was daarbij ook niet stimulerend, maar nu leek het een goed moment en een goede plek om aan deze wens gehoor te geven. 

Dankzij onze gang naar het hondenasiel, waren wij altijd op de hoogte van de komst van nieuwe hondjes. Toen wij laatst een bezoekje brachten, zagen wij deze lieverdjes en waren op slag verliefd. Na enig beraad in het gezin waren wij het er unaniem over eens dat wij hen, aan ons gezin wilden toevoegen. Graag stel ik jullie dan ook voor aan deze kleine schatjes. Wij noemen hen Louie en Pip en hebben hen onlangs geadopteerd bij het hondenasiel. Zij komen uit een nestje van 7 honden. Drie puppy´s konden hun baasjes bij vrienden en familie onderbrengen. De andere vier, waaronder Louie en Pip kwamen in het hondenasiel terecht. En via het asiel bij ons. De zwart/witte heeft veel weg van mijn oudste dochter. Hij is rustig, lief en speels. De blonde heeft veel weg van mijn jongste dochter en is onderzoekend, levenslustig en onbevreesd. Mijn dochtertjes kozen niet alleen hun hondjes uit, de hondjes kozen op hun beurt ook voor hen. Grappig om te zien hoe dat werkt. Wij zijn dol op deze twee kleine reutjes die binnen een mum van tijd zullen uitgroeien tot stevige honden. Het is ons voornemen om de rest van hun leven voor hen te zorgen en zij zorgen op hun beurt voor ons.

Verder is het vrij rustig op het eiland. Het leven kabbelt heerlijk voort. Wij nemen volop de tijd om in de ochtend op te starten. In de middag trekken wij er op uit, halen een ijsje of relaxen heerlijk. Het is een leven dat ons steeds meer bevalt en de laatste twee weken van de vakantie komen wij op deze wijze wel door.