In de school van het leven

Drie weken geleden zijn de scholen weer begonnen. Het was fijn om vakantie te hebben, maar het is ook goed om weer wat routine te krijgen. Voor mijn dochtertjes was het naar schoolgaan op Bonaire, vooral de eerste dagen, best spannend. Spannend omdat zij niet precies wisten wat zij konden verwachten, uniformen aan moesten en zich afvroegen hoe zij binnen de groep zouden vallen. Daarnaast keken zij uit naar het ontmoeten van leeftijdsgenootjes en naar het maken van vrienden. Iets wat zij het meeste hebben gemist sinds onze komst naar het eiland. In Nederland kregen zij dalton-onderwijs. Zij moesten hun week inplannen en de lessen waren interactief. Hun huidige school is een openbare school met een wat klassiekere inslag. Dat is even wennen, maar gelukkig lukt het hen om zich aan te passen en gaat het maken van contact met de kinderen in hun klas hen aardig goed af. Het zijn veelal kinderen die Papiaments, Engels, Spaans, Nederlands of een combinatie van verschillende talen spreken. Op school leren zij in ieder geval het Papiaments. Dat zal hen helpen in het contact en in het vinden van hun weg op het eiland. 

Met het beginnen van de scholen is er een einde gekomen aan onze vakantie. Zeven weken lang hebben wij volop de tijd gehad om in vakantiemodus kennis te maken met het eiland. Nu mijn dochtertjes naar school gaan en mijn man aan het werk is, is het tijd om in te burgeren. Ook voor mij. Ik hoopte op wat hulp door een inburgeringscursus te volgen, maar zo ver ik weet, is dit niet aanwezig op het eiland. Ik zal er zelf voor moeten zorgen. En waar beter te beginnen dan met het leren van de taal. In eerste instantie dacht ik het te kunnen redden met een online-cursus. Deze liet zich echter niet zo gemakkelijk vinden. Daarnaast is het volgen van een cursus natuurlijk een goede manier om in contact te komen met anderen. Gelukkig worden er op het eiland verschillende taalcursussen gegeven. Een week geleden ben ik dan ook begonnen met het volgen van een basiscursus Papiaments. Twee keer per week volg ik samen met anderen die onlangs ook op het eiland zijn komen wonen en werken, deze cursus. Een cursus waarin ik de taal leer, maar ook de culturele aspecten van Bonaire en the do's and dont's daarbij. Ik leer allerlei dingen over het eiland, over haar geschiedenis, de omgangsvormen en hoe ik mij als nieuwe inwoner mag verhouden tot dat alles. Het is een soort inburgeringscursus. Ik leer er dingen die je niet uit boeken kunt halen. De dame die de taalcursus geeft, onderwijst ons en put daarbij uit haar eigen ervaringen met het eiland en de ervaringen van andere Bonairianen. Het is een fijne manier van inwijding en onderdompeling in de taal en de cultuur. Het Papiaments lijkt door haar eenvoudige grammatica en vocabulaire gemakkelijker aan te leren dan het Nederlands. Zo worden werkwoorden bijvoorbeeld niet vervoegd en schrijf je bijna letterlijk wat je uitspreekt. Ik hoop na de cursus dan ook een basis te hebben waarop ik verder kan voortbouwen.

Mijn gang naar de basiscursus Papiaments doet mij stilstaan bij mijn schoolgang door de jaren heen. Ik heb aardig wat tijd in de schoolbanken doorgebracht. Misschien wel het grootste gedeelte van mijn leven. De periode dat ik als kleuter naar de basisschool ging, mijn jaren op het Spinoza Lyceum, op de hogeschool van Amsterdam, de Vrije Universiteit en alle bijscholingen die ik heb gevolgd, beslaan zo'n 25 jaar. Dat is aardig wat tijd als je bedenkt dat wij gemiddeld een kwart van ons leven in de schoolbanken doorbrengen. Als ik 100 word dan is dat bij mij ook het geval. Hoewel ik heel wat tijd in de schoolbanken heb doorgebracht, merk ik dat ik het soort leerling ben die het meeste leert door te doen en door te kijken naar en te leren van anderen. Dat is wat mij in deze basiscursus Papiaments dan ook het meeste aanspreekt: dat ik mag putten uit de kennis van de docent. Kennis die voortkomt uit doorleefde ervaringen met de taal en de cultuur van het eiland. 

De meeste kennis die ik heb, heb ik dan ook niet vergaard in de schoolbanken, maar in de school van het leven. Ik heb er lessen geleerd die ik de rest van mijn leven met mij mee mag dragen. Levenslessen die mij maken tot wie ik ben en mij laten doen wat ik doe en die bijzonder vormend zijn geweest voor mij als persoon. Er is nog zoveel dat ik wil leren en er zijn nog zoveel aspecten in mijn persoonlijkheid die ik verder wil ontwikkelen. Hier op het eiland mag ik mij gelukkig verder laten scholen door het leven en nieuwe levenslessen leren die bijdragen aan mijn verdere vorming en ontwikkeling als mens. 

Verder kabbelt ons leven op het eiland heerlijk voort. We leven een eenvoudig, maar rijk leven. Een leven dat ons goed doet en tevreden stelt. In alle rust en met uitzicht op een goede toekomst.