Mijn reis door het leven

De afgelopen maanden heb ik veel tijd gehad om na te denken over het leven, mijn leven, over hoe het zich door de jaren heen heeft voltrokken. Ik had veel tijd om in stilte alleen te zijn, om na te denken en terug te blikken op de verloop ervan. Ik kijk terug op een mooie, bewogen reis met bergen en dalen, voorspoed en tegenslag, hoogte en dieptepunten en vele mooie en betekenisvolle momenten. Een reis die voerde door verschillende landen, met gedenkwaardige ervaringen en vele mooie ontmoetingen met bijzondere mensen. Wat een reis heb ik tot nu toe mogen maken. Geografisch, maar ook mentaal. Ik had van tevoren niet kunnen bedenken dat mijn leven op deze wijze zou verlopen. Een wijze waar ik met veel verwondering en dankbaarheid op terugkijk.

Veel dingen in mijn leven heb ik op eigen kracht proberen te doen. Een aantal daarvan is gelukt, voor het merendeel had ik de hulp en bijstand van anderen nodig. Alleen is uiteindelijk maar alleen en goed gezelschap van anderen maakt het leven zoveel mooier. In mijn reis door het leven ben ik vergezeld door mensen die voor korte of langere tijd met mij optrokken. Mensen zo bijzonder dat ik mij afvraag of sommigen van hen misschien engelen waren. Engelen die in mensengedaante aan mij zijn verschenen. Wie zal het zeggen? Het is een van de mysteriën van het leven. Zij hielden mij gezelschap tijdens mijn reis en fungeerden soms als wegwijzers op mijn pad. Zonder hen was mijn leven niet gelopen zoals het is gelopen en zou ik niet zijn geworden wie ik nu ben. Bijzondere mensen zoals mijn oma, die een korte periode voor ons heeft gezorgd en ons naar Nederland heeft gebracht. Mijn moeder die mij het leven schonk en ons in aanraking bracht met een geloof dat bergen verzet en levens verandert, zo ook mijn leven. Mijn broers met wie ik het grootste gedeelte van mijn jeugd in Suriname heb doorgebracht. Zij zijn mijn helden en zullen dat altijd blijven. De leraren, studentenadviseurs en mentoren die de potentie zagen in deze ruwe diamant, mij onder hun hoede namen en adviezen gaven die mijn leven ten goede beïnvloedde. Al mijn jeugdvrienden die in de verschillende fasen van mijn leven er voor mij waren en de vele andere mensen die toen, maar ook nu zoveel kleur aan mijn leven geven en mijn leven zoveel betekenisvoller maken. Mijn hart stroomt over van dankbaarheid en ik prijs mezelf gelukkig met zoveel mooie mensen in mijn leven. 

Als een liefhebber van stilte, heb ik de sereniteit die met stilte gepaard gaat, altijd wel weten te waarderen. Er is iets bijzonders aan het in stilte gewaarworden van de dingen. De werking daarvan is een ander mysterie. Het lijkt een voorwaarde te zijn voor het verkrijgen van een heldere geest en voor het komen tot een beter begrip. De afgelopen periode waarin veel aandacht was voor stilte en bezinning, heb ik dan ook als heel bijzonder ervaren. Het was een periode van afsterven en herleven, van vasthouden en loslaten, van stilstaan bij wat is geweest en openstaan voor wat nog voor mij ligt. Het terugblikken op mijn leven heeft geleid tot nieuwe inzichten en nieuwe perspectieven. Inzichten en perspectieven die mij zullen helpen in mijn verdere reis door het leven. Ik heb het gevoel naarmate ik ouder word, ik meer bezinnend in het leven ga staan. Misschien heeft het te maken met mijn leeftijd of de fase van het leven waar ik mij in bevind. Wat de reden ook is, het op een bezinnende manier in het leven staan, bevalt mij goed. Het verankert mij en geeft mij hoop en moed voor de verdere reis die voor mij ligt. Een reis langs onbekende wegen en op nieuwe paden. Een reis naar de meest authentieke versie van mezelf en een betekenisvolle bestaan hier op aarde.

Het is fijn om te weten dat ik tijdens deze reis niet alleen ben, maar vergezeld wordt door vele andere reizigers. Elk op weg in hun eigen reis en eveneens op zoek naar het juiste pad. Fijn dat ik mijn gedachten hierover met jou, als lezer, mag delen en dat jij op deze wijze met mij meereist.

Zo gaan wij samen op reis, langs onbekende wegen en op nieuwe paden.