Hoe verder?

Op 7 oktober is er veel veranderd in de wereld. De beperkte mate van veiligheid die tot dan toe, in het Midden Oosten werd ervaren, is volledig verdwenen. De wereld staat op zijn kop, mensen zijn tegenover elkaar komen te staan en woede, haat en angst zijn aan de orde van de dag. De situatie in het Midden Oosten roept allerlei vragen op en allerlei theorieën worden aangedragen in de zoektocht naar antwoorden.

Wat kunnen wij met zekerheid zeggen over de huidige situatie? Wat is waar, wat is een leugen en welke rol spelen de verschillende berichtgevingen in onze beeldvorming? De waarheid ligt op straat en wij komen er met zijn allen niet uit. Wij praten langs elkaar heen, wij begrijpen elkaar niet. Wij zijn met elkaar in een Babylonische spraakverwarring geraakt. Wij bevinden ons in een ware humanitaire crisis. Een crisis die al 25 dagen duurt en waarvan het einde nog niet in zicht is. 

De situatie in het Midden Oosten houd ook mij bezig. Het voegt toe aan mijn dagelijkse beslommeringen en werpt een smet op mijn levensgeluk. Dagelijks bereiken mij beelden van het leed dat zich aan beide kanten voltrekt. Verschrikkelijke beelden en verhalen waarin elke menselijkheid wordt aangetast. Beelden die vragen oproepen. Vragen over hoe het nu verder moet: met Israël, met Gaza en met een ieder van ons die vanaf de zijlijn machteloos toekijken. Vragen over onze rol in dit alles en hoe wij een einde kunnen maken aan al het lijden dat zich voltrekt. 

Had ik daar maar een antwoord op, hadden wij dat allemaal maar, op hoe het verder moet met Gaza, met Israël en met een ieder van ons die direct of indirect getroffen wordt door wat zich in het Midden Oosten afspeelt. Ik kan enkel mijn hart vasthouden en bidden dat God ons weg leidt uit deze duisternis, terug naar het licht, terug naar elkaar en hopelijk terug naar een vredevol bestaan.