Een werkelijkheid binnen een werkelijkheid

Ons leven op het eiland kabbelt verder. Ik weet niet in hoeverre de situatie in het Midden Oosten op het eiland leeft. Ik krijg er door de dag heen, weinig van mee en het lijkt niet het gesprek van de dag te zijn. Op het eiland lijken wij in onze eigen bubbel te verkeren. Ver van wat zich in het Westen en in het Midden Oosten afspeelt. Dat is ergens fijn, maar voelt ook wat onwerkelijk. Alsof wij in een werkelijkheid binnen een werkelijkheid leven. 

Met de feestdagen in aantocht worden op het eiland de voorbereidingen getroffen voor de feestdagen in december. In de winkels vindt je een mix van versieringen en spullen voor Sinterklaas en Kerst. Dit lijkt door elkaar heen te lopen. De rotondes zijn reeds gehuld in prachtige Kerstverlichting en gisteren heeft Sinterklaas samen met zijn pieten zijn intocht gedaan op het eiland. Het was een grote gebeurtenis op het bekende Wilhelminaplein in het hartje van de stad. Er was een groot podium en menig ouder en kind begaven zich gisteren naar het plein om de komst van sinterklaas op het eiland te vieren. Sinterklaas wordt hier groots gevierd. De komende weken zijn er dan, voornamelijk op school, allerlei activiteiten ingepland.

We leiden steeds meer het leven van eilandbewoners. Doordeweeks werkt mijn man en gaan de meisjes naar school en in het weekend is er volop ruimte om onze vrije tijd op verschillende manieren te besteden. Zwemmen, ijsjes eten en slenteren op het eiland, zijn daarbij geliefde manieren om de tijd door te brengen. Het is momenteel het regenseizoen. Los van een bui hier en daar is het nog best warm en is er nog niet echt sprake van veel regen. Hopelijk komt hier nog verandering in. Na 4 maanden van hoge temperaturen zijn wij wel aan wat verkoeling toe. Hopelijk kan de regen hiervoor zorgen.

Wat het vinden van een baan betreft, gaat mijn zoektocht gestaag door. Het liefst zou ik als geestelijk verzorger willen werken. In de praktijk merk ik echter dat de meeste banen binnen de geestelijke verzorging door geestelijken, veelal predikanten, dominee's, priesters en andere geestelijken met een kerkelijke binding en zending worden vervuld. Mijn bevoegdheid van Ring GV, een organisatie voor geestelijk verzorgers die niet door een levensbeschouwelijke instituut zijn gezonden lijkt hier jammergenoeg van weinig waarde te zijn. De binding met en zending door een kerk is in de meeste vacatures voor een geestelijk verzorger een harde voorwaarde. Ik loop daar een beetje tegenaan en merk tot mijn verbazing en frustratie dat binnen het vakgebied van de geestelijke verzorging sprake is van verzuiling en dat ik als geestelijk verzorger niet in alle sectoren kan werken. In ieder geval niet met mijn huidige bevoegdheid. In Nederland leverde dat door de veelheid aan vacatures en sectoren in de zorg geen problemen op. Op dit eiland, wat hierdoor klein aandoet, is dat een heel ander verhaal. Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken en wat ik hiermee aan moet. Het aanvragen van een kerkelijke zending behoort in ieder geval tot een van de opties. Ik zal hiervoor aan een aantal voorwaarden moeten voldoen, maar dat zal door mijn christelijke en kerkelijke achtergrond geen problemen hoeven op te leveren. Afijn. Wordt vervolgd. 

Ook op het eiland worden de voorbereidingen getroffen voor de aankomende verkiezingen voor de Tweede kamer. Er wordt niet echt campagne gevoerd. Zo nu en dan kom ik een poster tegen, maar ook de aankomende verkiezingen lijken niet het gesprek van de dag te zijn.

Het leven op het eiland is een werkelijkheid binnen een werkelijkheid. Ergens is het afgeschut zijn van al het nare dat zich in de wereld voltrekt, fijn, maar het zorgt ook voor een schijnveiligheid en het niet goed op de hoogte zijn van wat er leeft en speelt in de wereld. Dat voelt raar. 

Tot zo ver de update van ons leven op het eiland.