De terugkeer naar mezelf

Het is vijf maanden geleden dat wij de overtocht maakten van Nederland naar Bonaire. In het begin van onze komst op het eiland had ik tot mijn verbazing te maken met een ware cultuurschok. Alles deed mij vreemd aan. Ik voelde mij ontworteld en gedesorienteerd. Nu vijf maanden later is de meeste vervreemding en desorientatie verdwenen, heeft er bezinning plaatsgevonden en is er ruimte ontstaan voor mezelf en voor het leven zoals het zich aandient op dit prachtige eiland. In de 41 jaar dat ik op deze aarde mag zijn, zijn er zoveel rollen die ik als persoon heb mogen vervullen: dochter, moeder, vrouw, vriendin, geestelijk verzorger. Rollen die mij veel hebben gebracht, maar ook veel hebben gekost, die veel van mijn tijd in beslag hebben genomen en waar ik veel energie in heb gestoken. Sinds mijn komst naar het eiland lijkt er een soort rust te zijn ontstaan. De dingen waar de meeste tijd en energie naar uitgingen, zijn veelal weggevallen. Mijn druk bestaan in Nederland heeft plaatsgemaakt voor een rustig bestaan op dit prachtige eiland. Op het moment werk ik niet. Toch heb ik alles wat ik nodig heb. Het voelt alsof ik gereset ben, weer bij de les ben geroepen en terug mag keren naar die dingen die essentieel en wezenlijk zijn voor mijn bestaan hier op aarde. De aloude, waardevolle tred van rust, reinheid en regelmaat vormt de rode draad in mijn dagelijks leven. Het geeft mij houvast en brengt structuur aan in mijn dagen. 

Het duurde even voordat het kwartje viel en mij overgeven ging geleidelijk, maar na vijf maanden heb ik het gevoel dat er een transitie heeft plaatsgevonden. Ik realiseer mij dat ik mijn waarde als mens niet ontleen aan wat ik heb, maar aan wie ik ben. Wie ik als mens ben los van alle rollen die ik in dit leven mag vervullen. Wat ik had en wie ik in Nederland was, heb ik dan ook losgelaten. Eveneens wat ik op Bonaire hoopte te hebben en wie ik als geestelijk verzorger op het eiland wenste te zijn. Ik ben gestript van alles waar ik waarde aan ontleende. Wat overgebleven is, is slechts mezelf, in de puurste en meest authentieke vorm. En niet alles wat ik zie, bevalt mij. Er is wat mijn persoonlijkheid betreft nog wat werk te verrichten, maar de terugkeer naar de essentie van mijn bestaan zie ik als een geschenk. Een geschenk waarbij ik in alle rust kan werken aan wat aandacht verdient en aan wat beter kan in mijn leven. Zo word ik beetje bij beetje steeds meer mezelf en steeds meer zoals ik bedoeld ben te zijn.

Ik had mij geen beter geschenk kunnen wensen.