Een moment van bezinning

Wij zijn inmiddels alweer negen maanden op Bonaire. Ongelofelijk hoe snel de tijd zich voltrekt, hoe ons leven op het eiland steeds meer vorm krijgt en wij er langzaam maar zeker een thuis vinden. De meeste officiele zaken hebben wij inmiddels geregeld: onze inschrijving als inwoners, de aanvraag en het ontvangen van onze sedula's (identiteitsbewijzen), het vernieuwen van onze paspoorten en de aanvraag van kinderbijslag. Nu dat allemaal is geregeld, komt er meer tijd vrij voor de informelere zaken zoals het leren schrijven en spreken van het Papiamentu, het deelnemen aan sociale activiteiten, het beter leren kennen van de cultuur en het leven op het eiland, het vinden van een baan en andere zinvolle bestedingen van onze tijd. 

Het aarden op het eiland heeft wat tijd gekost en kende een aantal bewogen momenten, maar wat een reis hebben wij de afgelopen maanden gemaakt. Fysiek, maar ook mentaal. Ik heb het gevoel dat bij elk lid van ons gezin, in de afgelopen 9 maanden, op allerlei gebieden, een metamorfose heeft plaatsgevonden. Wij zijn door deze hele reis en alle ervaringen van de afgelopen periode andere mensen geworden en wellicht wel voorgoed veranderd. Wat dat voor ons leven op het eiland en voor wie wij als individuen zijn, betekent, zal nog blijken. Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat de afgelopen 9 maanden en alle opgedane ervaringen van waarde zijn en op de juiste tijd hun vruchten zullen afwerpen. 

Verder gaat het leven op het eiland rustig verder. Ook op Bonaire maken wij ons op voor Pasen. In de winkels is een Paasassortiment opgenomen en voor de kinderen zijn allerlei Paasactiviteiten opgezet. Zo gaan wij vandaag naar een groot opgezet evenement voor kinderen, dat georganiseerd wordt door de grootste supermarkt op het eiland. Daarnaast zijn er de komende weken een aantal Paasmarkten en Paasbrunches. 

Wat mijn zoektocht naar een baan betreft, ben ik inmiddels weer een aantal sollicitaties en een sollicitatiegesprek verder. Aan het kenbaar maken van mijn hard skills ontbreekt het dit keer niet. Die worden volop door mij belicht. Het niet beheersen van het Papiamentu blijkt in de praktijk nu een uitdaging te vormen. De komende tijd zal ik dan ook hard aan de slag moeten met mijn taalvaardigheid. Ik was in de veronderstelling dat het Nederlands is opgenomen in de talen die op het eiland worden gesproken. In de praktijk blijkt dit toch anders te liggen. De meeste Bonairianen spreken Papiamentu. Daarnaast Spaans. Engels soms en Nederlands zelden. Ook dit was een openbaring op zichzelf en vraagt van mij om een andere omgang met de taal. Ik zal van perspectief moeten veranderen en het Papiamentu als officiele omgangstaal moeten omarmen. Dat is dan ook mijn voornemen en de komende tijd zal ik daarmee aan de slag gaan.

Hopelijk zal dat mijn positie op de arbeidsmarkt versterken.