Another lovely and quiet day in paradise

Ook op Bonaire is sinds oktober het regenseizoen en daarmee de herfstperiode aangebroken. Het regenseizoen loopt van oktober tot februari. Het is niet te vergelijken met de herfst in Nederland. Je kunt meer van een tropische herfst spreken, als dat bestaat. Los van wat meer regenval verandert er in het weerbeeld dan ook weinig. Gelukkig heeft het al aardig wat geregend. Daar zijn wij op het eiland ontzettend blij mee na een relatief lange periode van droogte. Voor verkoeling zorgt de regen echter niet. Na regenval lijkt het juist warmer te zijn. De regen doet de natuur in ieder geval goed. De grond wordt doordrenkt en beekjes lopen weer aardig vol. Soms zorgt een heftige regenbui voor wateroverlast op het eiland. Er valt dan zoveel regen in een kort tijdsbestek dat het water niet goed kan worden afgevoerd. In het regenseizoen schijnt het op Bonaire wat koeler te zijn. Voor mijn gevoel is het inderdaad wat koeler dan de voorgaande maanden, maar nog steeds erg warm met een gemiddelde temperatuur van 30 graden.

Seizoenswissellingen gaan doorgaans niet onopgemerkt aan mij voorbij. Ik ben altijd wel gevoelig geweest voor de wisselingen in de seizoenen. Ik weet niet precies waardoor het komt. Het is alsof mijn lichaam weet dat er energetisch het een en ander verandert in het weerbeeld en in het nieuwe seizoen dat aanbreekt en daar op een of andere manier op reageert. De seizoenswisselingen gaan bij mij daarom vaak gepaard met enig ongemak, stemmingswisselingen en een verandering in de manier waarop ik mij tot alles en iedereen verhoudt in een zoektocht naar het vinden van een nieuwe balans. Alsof alles weer op elkaar afgestemd moet worden in het nieuwe seizoen dat is aangebroken. Ergens wat ongemakkelijk, maar soms ook wel verfrissend om wat stof van mij af te schudden en mij op iets nieuws te kunnen richten. Alsof ik uit een oud jasje mag breken dat zijn doel heeft gediend en een nieuw jasje mag aantrekken wat mij zal helpen in het nieuwe seizoen waarin ik mij bevind. Afijn. Hoe dan ook. Het zal zijn doel dienen. 

Inmiddels zijn wij alweer 14 maanden op het eiland. Ongelofelijk hoe snel de tijd gaat. Ons leven in Nederland zijn wij niet vergeten, maar raakt steeds meer op de achtergrond naarmate wij ons leven op het eiland proberen vorm te geven. Dat is niet altijd een gemakkelijke opgave moet ik bekennen en het leren kennen van de cultuur en het vinden van onze weg op het eiland gaat met vallen en opstaan en kent soms de nodige uitdagingen. Er komt zoveel meer kijken bij je in een ander land vestigen dan ik van tevoren had kunnen bedenken en het afleren van gedrag is daarbij moeilijker dan het aanleren van nieuw gedrag. Sommige dingen op Bonaire gaan soms net iets anders dan in Nederland en mij eraan overgeven werkt vaak beter dan mij ertegen te verzetten. De ene keer gaat mij dat beter af dan de andere.

Met alle onrust in de wereld en alles wat dit afgelopen jaar aan misstanden aan het licht is gekomen en nog steeds aan het licht komt, ben ik dankbaar dat ik mij op dit kleine eiland mag bevinden. Mijn wereld is klein en overzichtelijk. Ik geniet van alle pracht en praal om mij heen en boven alles van de rust die dit eiland mij biedt. Vandaag is just another lovely and quiet day in paradise. Zo heb ik het, het liefst.