Een andere werkelijkheid

We zitten inmiddels alweer in de laatste week van de derde maand van dit nieuwe jaar. Het voelt alsof de dagen korter zijn en de tijd steeds sneller gaat. Een rare gewaarwording als je bedenkt dat wij ons op een eiland bevinden waar het leven zich doorgaans, langzamer lijkt te voltrekken. 

Nog een paar maanden en dan zitten wij alweer twee jaar op Bonaire. Soms heb ik het gevoel alsof ik droom en mij in een andere werkelijkheid bevind. Ergens is dat natuurlijk ook zo. Er komt zoveel meer bij emigratie kijken dan ik in eerste instantie had kunnen bedenken. We zijn een heel nieuw leven aan het opbouwen en met de ene bouwsteen lijkt het ons gemakkelijker af te gaan dan met de andere.

Ik heb het gevoel dat ons leven zoals wij dat in Nederland kenden, steeds meer achter ons komt te liggen en de focus steeds meer verschuift naar ons leven op dit prachtige eiland. Ik in het bijzonder heb heel lang het gevoel gehad dat ik tusen twee levens in leefde; mijn oude en vertrouwde leven in Nederland en mijn nieuwe leven hier op Bonaire. Een leven waarvan ik moet bekennen dat het nog in de kinderschoenen staat. Ik hecht veel meer aan gewoonten dan ik zou willen toegeven. Ik hecht aan vaste en vertrouwde patronen. Ze geven mij rust en houdvast.

De afgelopen anderhalf jaar heb ik oude patronen moeten loslaten en nieuwe moeten ontwikkelen. Een proces dat de nodige uitdagingen met zich meebracht, maar terugkijkend de moeite waard is geweest. Het voelt alsof ik uit mijn oude huid ben gescheurd, er een transformatie heeft plaatsgevonden en er ruimte is ontstaan om andere kanten van mijn persoonlijkheid te ontdekken. Verborgen kanten waar ik mij niet bewust van was. Wat dat in de praktijk betekent en in de alledaagse gang in mijn leven op Bonaire, zal nog blijken, maar ik voel mij herboren en ergens een nieuwe mens. 

Er is iets met dit eiland. Ik heb het in een eerdere blog reeds benoemd. Het eiland slokt je op om je vervolgens weer uit te spugen. Het lijkt op een rite de passage, een overgangsritueel om te bepalen of je waardig bent om door haar opgenomen te worden. Wonen op een klein en geisoleerd eiland als Bonaire is niet voor iedereen weggelegd. Dat blijkt in de praktijk. Velen komen voor een bepaalde periode en gaan dan weer terug naar hun land van herkomst. Velen hebben geprobeerd om naar Bonaire te emigreren en hebben erop terug moeten komen. Het is slechts voor een kleine geselecteerde groep mensen weggelegd. Ik hoop dat wij daarbij mogen horen.